Η διερεύνηση των έμφυλων στερεοτύπων στην προσχολική ηλικία με την αξιοποίηση των Τ.Π.Ε.
Η τάση του ανθρώπου για ταξινόμηση των πραγμάτων είναι μια ικανότητα που εξελίσσεται από τη βρεφική ηλικία με την ανάπτυξη των γνωστικών ικανοτήτων και την εκπαιδευτική εμπειρία. Τα παιδιά δημιουργούν έννοιες με βάση τις ομοιότητες, κάτι που τους επιτρέπει να κατανοήσουν και να οργανώσουν τον κόσμο τους. Το φύλο, μία σημαντική κοινωνική κατηγορία, αναγνωρίζεται γρήγορα από τα βρέφη, τα οποία μπορούν να διακρίνουν μεταξύ αρσενικών και θηλυκών προσώπων από πολύ μικρή ηλικία. Μέχρι περίπου τριών μηνών, μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα σε αρσενικές και θηλυκές ομάδες μόνο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Η κοινωνική κατηγοριοποίηση, η ομαδοποίηση ανθρώπων με βάση χαρακτηριστικά όπως το φύλο ή ηλικία, δημιουργεί συχνά στερεότυπα και ενισχύει τις διαφορές μεταξύ ομάδων.
Ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες διαμόρφωσης έμφυλων στερεοτύπων είναι το πρώτο κοινωνικό περιβάλλον που βιώνουν τα παιδιά, δηλαδή η οικογένειά τους και μετέπειτα οι «σημαντικοί άλλοι» όπως το σχολείο και οι συνομήλικοι. Ακόμη, το φύλο και οι συνδεόμενοι με αυτό κανόνες συμπεριφοράς είναι πολιτισμικές κατασκευές που βασίζονται στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τις αναπαραστάσεις των φύλων σε πολιτισμικά αντικείμενα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι πολιτισμικές αναπαραστάσεις του φύλου και η ενσάρκωση του φύλου μέσω συμβολικής γλώσσας και καλλιτεχνικών παραγωγών, μέσω της λογοτεχνίας στα βιβλία, αποτελούν τη βάση για ένα γόνιμο διάλογο αναφορικά με τα έμφυλα στερεότυπα.
Επίσης, η αφήγηση βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν την ταυτότητά τους και να εκφράσουν συναισθήματα που μπορεί να είναι δύσκολο να περιγράψουν. Ενώ, μέσω της ψηφιακής αφήγησης παρέχεται η δυνατότητα στα παιδιά μέσα από ένα συμπεριληπτικό τρόπο να χτίσουν, να εξερευνήσουν, να προβληματιστούν και να επικοινωνήσουν τις ταυτότητές τους μέσω της δημιουργίας χαρακτήρων και της δόμησης ιστοριών. Προς αυτήν την κατεύθυνση η παρούσα διδακτορική έρευνα στοχεύει στη διερεύνηση των στερεοτύπων του φύλου που παρουσιάζονται σε δείγμα μαθητών-τριών προσχολικής ηλικίας, μέσω της δημιουργίας μιας διαδραστικής ψηφιακής αφήγησης, και της τριγωνοποίησης των αποτελεσμάτων αυτών μέσω των «σημαντικών άλλων» που εμπλέκονται στην καθημερινότητα των παιδιών, δηλαδή τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς τους.
